istanbul gibiyim.
heryer pusluydu sabah. ben de öyleyim.
kafam karışık. karmakarışık.
hiçbirşey birşey düşünemiyorum sanki.
................
anneler ve ablalarla ilginç bir bağ var..
sanki huzursuzluğumu burdaymışlar yanımdaymışlar gibi hissediyorlar.
sabah bu yazıyı yazar yazmaz ben, ablam arıyor.
"iyi miyim" diye!
sevgi böyle birşey.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder