gece (bir*)

iki gündür evden çalışıyorum, biraz sıkıcı olsa da hem etrafımdakiler hem benim için iyi bir uygulama olduğu kanısındayım; yok, net diil domuz gribi olup olmadığım. domuzcuk diyorum ben bendeki versiyonuna, hafif geçiriyor olabilirmişim, o ihtimal üzerinden hareket ettik. ben de dinlenip - biryandan da çalışıp devam ediyorum.. bu arada kafamda birsürü şey uçuşup duruyor, izlediğim şeylerden çekip duruyorum cümleleri.. mesela hiç duymadığım bir cümle duydum şimdi.. bir şiirmiş; Bedri Rahmi'nin şiiriymiş (*noluyo bana romantik miyim neyim bu ara?!? )

Yalnızlığın kadarsın
Yalnızlığın mis kokmalı (*ne güzel bi cümle bu!)
Elle gelen düğün bayram
Bir kişiyle oynanan
En zor en belalı oyun sanat olmalı
Buram buram yalnızlık kokan
Yalnızlık mı dedin büyük bir zindan
Dünyanın en kalabalık zindanı
Öyle bir hizaya getiriyor ki insanı

Yalnızlığın kadarsın
Yalnızlığın mis kokmalı

.....

benim çocukluğumun geçtiği evlerde hep bir duvar saati vardı, (nerden çıktı şimdi bu bilmiyorum, bi yerlerden aklıma takıldı!) kimin evi olduğu farketmez; klasik bir şekilde salonun en görünür yerinde olurdu bu saat.. sizin şimdi evinizde nasıl durum? -hiç te dekoratif olanını anımsamıyorum o zamandan. ne kadar anlamlı öyle baş köşede? çok anlamlı gelmiyor bana gözüne sokar gibi - en görünür yerde saat olması. şimdi evimde dekoratif olmasının ötesinde saat yok. o kadar görünür yerde saat olmasını sevmiyorum. asılırsa da sadece güzel bir tablo ne ifade ederse oyle birşey, çalışmasa da olur yani.. 

zaman zaten öyle çabuk geçip gidiyor ki, bir de öyle her saniyenin geçişini başınızı her çevirişinizde görmeye (bence yok!) sizce gerek var mı?


*sayfama koyduğum saati kaldırdım az önce; her baktığımda benim sandığımdan daha ilerdeydi, baktm anlaşamıyoruz ayak uyduramıyor bana, bitirdim ben de ilişkimizi!