aaaa! çok şaşırdım!
okuyordum neler anlatmış kedi diye, bir de bakım beni göstermiş sayfasında! bloglarda "mim" diye birşey görüyordum ama bana, bi de kedi'den geleceğini hiç düşünmemişim, e bi de böyle mutlu edeceğini beni :)
şimdi ön bilgi ben çok iyi olamadım, aslında iyi olduğumu düşünüyordum ama hala halsizim, zamanı var belli ki iyileşmemin daha.. bi de duygusallaştım bu hastalık sebebiyle biraz da :s iyi dileklerini gönderenlere teşekkürler.
ben niye blog yazmaya başladım?
aslında gecen yıl başladım. ama o ilk başladığım sayfa olmadı. imkanları sınırlıydı. sonra bu yıl yine yeni bir adım attım..
ilk başladığımda kelebekler doluşmuştu mideme, onu paylaşim istedim herkesle, kalmadılar ama olsun :)
kelebekler bir yana aslında "aklımdan geçenleri nasıl aktarabilirim, o doğru kelimeleri bulabilir miyim"le başladı. yazmayı seviyorum ama malum insan beyni bir garip! yüzlerce şey geçiyor kısacık bir zaman diliminde. doğru kelimelerle yazmak! çok zor birşey o, okuyup geçiyoruz ama yazarken öyle değil. bazen iki kelimeye hersey sığarken bazen paragraflara sığmıyor.. yada herşey tam ama o kelime gelip oturmuyor, birtürlü hissettiğinizi yansıtmıyor.
ben keyfim yokken yazmayı seviyor(d)um..
sağa sola yazdığım birsürü şey vardı,
günlük gibi..
düzeltiyorum: daha çok terapi gibi..
bir ara elimi attığım her yerden yazdıklarım çıkıyordu karşıma..
sonra onlar kaybolmaya başladı.. bozulmaya başladım buna! (ota boka kızma hallerimden biri bu da, hem sahip çıkma, hem kız!) denemelere devam ettim, bi defter aldım. sonra ben bi kaç defter daha beğendim, onları da aldım, defterler arttı, 3 oldu :) anlamadım niye öyle oldu ama defter de olmadı!
bilgisayarım da buna maruz kalanlardan; hala onlarca notepad var notlarımın olduğu (notepad'e yazmayı sevenlerdenim ben, word ı ıh!) dosyaların genelde ismi yok :) olanlar da söyle; güngün, bazen, hi, hangi foto.. düşünün yani :) anlicanız onu da pek bir düzene oturtamadım.
en son burda karar kıldım. bakalım..
diğer taraftan hissettiklerimi beni hiç tanımayan, "ben"le hiç bağdaştırmadan birileri okusun ve isterse iki çift laf etsin istedim. uzun süre çok yakın arkadaşlarım da bilmiyorlardı. ders almam gerekirse de yorumlardan (bak çok zor bu) alim istedim -malum 30 yaş falan yeterli değil akıllanmaya!
pek güzel komşularım oldu (bakınız: bu yazıya vesile olan sevgili kedi) şanslıyım!
bi de "bak bugün bu fotoğrafı çektim, bi de bunu çektim" cümlelerimden bayılmış olabilecek arkadaşlarım var tabi, onları da düşünmedim diil :)
oyun bu ya;
benim ilk komşum -hiç yalnız burakmadı beni; dereotundannefretederim ve bu ara sesi hiç çıkmasa da depresan - bi nevi gökkuşağı niye yazmaya başlamış acaba?
öpüldünüz. geri gelicem.
emergency lady exit
Heeeeyyyooo
YanıtlaSilLady bu mim olayi beni benden aliyo vallahi, sanirim anket doldurmaya bayilmam gibi biseyy
Bunu bi toparlayip yazicam, sevindirdin komsunu
Bir de Komsun hep burda ona gore:)
yaa hasta olmussun sen, iyi ol.. hem bahar da gelsin kiraz agaçları çiçek açsın. iyi şeyler olsun bana ne :)
YanıtlaSilbu mim beni de mutlu etti. laf aramızda sesim daha gür çıksın diye susuyorum bu aralar.. olsun suskunluk ta olsun.
tesekkür ettim ve iyi ki yazmaya baslamıssın deyip kaçtım :)
evet evet yazı konusunda birazcık dağınık birinin yapabileceği en güzel şeyi yapmışsın..
YanıtlaSiltamam yavaş olsun ama kalıcı bir sağlık gelip yerleşsin bedenine. böyle olacaksa bir sakınca yok bence sağlığın sana gelişinin gecikmesinde.
bu arada evde ansızın biten ve o an için çok gerekli olan yarım limon ya da ne bileyim kesme şeker için filan kapımızı çalabilirsin ve pek tabi fırından yeni çıkmış mis gibi üzümlü kekini kediyle paylaşmak da isteyebilirsin, bak hiç hayır demem, hem komşular ne içindir :)