...

"kendini ancak bir başka insanın aynasında tam olarak görebilirsin."

...

başka başka şeyler alıyor aklımızı başka şeyler tasalandırıyor.
başka yeni şeyleri isteyip özleyip belki elimizdekileri farketmiyoruz belki haklı belki haksız kaybediyoruz, kaybediliyoruz..

kendi içimizde yaşıyoruz çokça. kimi aşkımızı kimi ayrılığımızı. inişlere çıkışlara boğuluyoruz. yetmezmiş gibi onların ellerinden tutup onları da boğuyoruz.

doğru zaman en iyi ilaç. biliyoruz.

sonra ..sonra biliyoruz ki tutup aşağı çekme lüksümüz yok o başkalarını. tıpkı bizi de çekmelerini istemeyeceğimiz gibi..

anlaşılmak istiyoruz ve hep sevilmek. hep istenmek.
oysa ne demişti: "sandığın kadar merkezinde değilsin hayatın. o kadar da büyük değilsin lady"

...

yabancı gibi oldu..

...sonra böyle nefes alırken boğazıma birşey takılır gibi hayat.. takılıp kalıyor orda.. canımı acıtıyor herşey.. herkes..
ne kadar yanlış biriymişim etrafımdakiler için böyle hiç anlayamıyorum..

yutkunamıyorum sanırım.

yine de avutuyorum kendimi.

oysa çok basit/sade biriyim. çok hem de..

yine.

alışveriş yapmamdan anlayabilirsiniz mutsuzluğumu. evet ben o tipik kadınlardanım. ya alışveriş yapar ya saçlarında değişiklik.. ben alışveriş modeliyim. 

mutsuz hissediyorum. gitmem gerektiğini biliyorum ama gidemiyorum. gitmiyorum. herneyse o. 

kalabalık günlerin özlemini duyuyorum. aynı masa etrafında sohbetli şamatalı kahkahalı. sohbete bir güzellik kondurucasına bir kadeh kondurmak ve kalabalıkta sevdiğimi de kondurmak o en güzel köşeye. gülümsemek. gerçekten var öyle biri dememek. kendimi çektikçe çekmemek. herşeyin bittiğini göre göre çırpınmamak. ve özleme kapılmamak. kimsenin beni özlemediği, istemediği gibi ben de özlememek ve istememek istiyorum.

çok şey mi istiyorum?