düz bir çizgi çektim. dümdüz. üstünden gidiyorum. çizgi düz ama düz olması beni doğru yere götürdüğünü göstermiyor. hatta bir yere gittiğini de göstermiyor.
kapalı kalma ihtiyacım var. böyle bir sendrom var mı? hani huzursuz bacak sendromu gibi bişi olabilir mi bu; "kapalı kalmak isteme sendromu"!
nasıl yani kapalı kalma, kendini çok açtığını farkettiğinde hemen geri adım atıp uzaklaşma, tüm gizli kalması umulan/ gizli tutulduğu sanılan(?) ayrıntıların,özelliklerin anlaşıldığını düşünme, bir yandan anlaşılmak istenme, bir yandan kapalı kalma.. işte böle bişi...
bir elin parmakları böyle hissedilmeyen kişiler. onların yanında huzur. güven. olabildiğince dengelenmiş olmak. uykuya güzel dalmak, sabaha gülümseyip uyanmak.
balıkların en güzeli.
I like your blog - some amazing art you have here!
YanıtlaSilthanks Luna, kisses! :)
YanıtlaSilHer insanın zaman zaman hissettiği bir şeydir bu sanırım. Ben biraz daha sık hissederim diyebilirim. O açıdan pek iyi anladım durumu ama bir faydam yok :)
YanıtlaSilŞarap şişesinde tam da dediğin gibi balık olayım ama şu yukarıdaki ve yandaki balıktan, mümkünse!
yalnız olmadığımı paylaşman bile bi fayda ;)
YanıtlaSilheheh o balıktan farkımız yoktur be, görenin eksikliğidir olsa olsa :))
ahaa, lady işte bu iyi geldi :)
YanıtlaSilevet ulan neyimiz eksik, fazlamız var:))