suskunluk

tepelerde keskin ışık. herşey sakin.kanatlarıyla susan martı.
"nereden geldin? bir sözün vardı bize.."
gökyüzü çayıların üstünde, parıldıyor.bulutlar patladı patlayacak. suskun sabahın son demleri..
birazdan telefon çalar. martının sesi günü ikiye böler.
"alo canım,, iyi misin?.."
"martı, sevgilimi nasılsın?"
"eh, fena değil."
Aydınlık bulutları boğmuş, çok yakın bir sıcağı muştulamıştır.
"iyisin, iyi."
"iyi sayılırım."
gökyüzü öyle aydınlıktır ki, çatılar, çiçekler, kitaplar da aydınlanmıştır. masa üstündeki eller hızla yazmaktadır.
karşıda yeşil bir tepeye yaslanmış ak çatılı evin önünde küçük kırışıklıklarla uzanan mavi göl,
"suskunluk bitecek biliyorsun."
çinko çatılı deponun ardında kamyonetler, paslı kamyon kasaları...
"çamlara bak ve beni düşün."
uzaktaki yola bakar, çıplak çalılara, kışın koyu yeşilini atamamış çam ağaçlarına.
anımsar ve umutlanır.

martı günü ikiye bölmedi. göğü parlattı ama. bir umut olup yeryüüne indi. çamların iğne yapraklarında dolaştı. anteni, kiremitleri, telefonu, masayı didikledi.
"allo canım, iyi misin? N'apıyorsun?.."
"iyiyim, ya sen?.."
"kanatlarımı parlatıyom."
"beni de parlat."
"gökyüzüne bak. orda beni görürsün."
"göremiyorum."
"iyi bak."
"gördüm, evet."
"senin'çün kanat çırpıyom. uzan ve okşa beni."
uzanır, okşar.
"okşadım."
"canım benim. hoşça kal."
gün ikiye bölünmüştür. ellerine bulaşan umudu yıkamaz.

çığlıklarını duyuyorum. görünmez olmuşsun.
"martı, martı!"
"canım?.."
"kaç gündür aramadın. sevmiyor musun beni?.."
"!.."
"çığlık at, bağır çağır. bi şeyler söyle."
martı susuyor. yükseklere kanat çırpıp başdöndürücü bir hızla kendini bırakıyor.
"martı!"
"!.."
"ne arıyorsun?.."
kıpırtısız kalıyorum. martı dalışlarını bitirirse belki beni anımsar.

martı görünmedi. çığlık bile atmadı. ama gökyüzündeki parıltı sürüyor. bu bulutlar apak pamuk yığınlarına dönüştü. çamlar sabırsız.
"bir gelsen martı. dokunsan herşeye. bambaşka olur dünya."

Saliha Yadigar (Adam Öykü / Eylül-Ekim 2003)