yirmi7

kadınlık zor zanaat..

lisedeyken iki arkadaşım (canlarım) her menstruasyon döneminde fenalaşırdı.. bir ağrılar, bir sancılar.. bir ay birini diğer ay ötekini götürürdük hastaneye..

anneler, teyzeler "hele bir evlenin(!) geçicek bu ağrılar" derlerdi.. (nasıl bir "konuşa-ma-ma bu yaaa!" şunu dosdoğru olduğu gibi söyleseler ya!? aaa ayıp ayıp çok ayıp!! tüü! kaka!) "cinsel ilişkiye girince mi biticek, ya da ille doğum mu yapmak lazım bunların geçmesi için" söyle rahat rahat, kurtul; olmaaazzz.. neyse dur geri geliyorum konuya.. sabah böyle bir vak'a yaşadık! vak'a diyorum ambulans falan geldi.. düşünün yani.. yazık, bu da bu cinsin kaderi.. (çok şükür allahım..)

başlangıcından da anlaşılacağı gibi yorgun/yoğun bir gündü bugün.. (iyice günlük yaptım bloğu ha!) işler işler.. ancak gelebildim eve.. az sonra kendimi miskinliğe gömücem (kafamdaki gereksiz düşünceleri de bi yere gömsem olmaz mı?).. bi de yorgun olunca pek duygusal oluyorum ben, bi mahsun, bi hassas.. hani bişi dese biri başlicam ağlamaya (noluyosa?!) ...

bu hafta bol organizasyon var, yarın istanbul design week açılış partisi (üşenirsin gidemezsin lady'cim, atmaaaaa/heveslenmee!! ), sonra perşembe madde-ışık sergisi, yine bir özel okazyon (bu ne yaaaa, annen de mi enteldi "okazyonmuş!", biz ona organizasyon diyoruz lady immmmm! hehehe ).

sizce umut var mı, totomu kaldırıp gidebilir miyim dersiniz :s

bi de dün "Coco Chanel & Igor Stravinsky" aşkını izledim: tutku dolu bir aşk!.. birini tutkuyla istemek: korkutucu ama vazgeçilmez...-amman eksik olmasın! (korkmayın siz tehlikesizinden sipariş ettim ben, gelcek :p)

neyse daldan dala atlıyorum, iyisi mi susiim di mi..

bi de; merak ediyorum seni.. lütfen arada ses ver.. (püf yaptım ;) mesajım sana gitsin!)