yirmialtı

günaydın,

ya uf busuru yazmıştım (mızmılanmıştım size) burnum akıyo başım ağrıyo, bu havada üşüttüm diye anlattım anlattım.. e noldu sonra, gitti yazdıklarım! hay allah :s

nasıl başardımsa hastayım bu havada! (evet aslında bu havalarda en kolay şifayı kapıyor insan ama gene de kabul etmek istemiyorum) belki ucundan yırtarım ilerlemez yaaa.. umutluyum.. tam bu aşamada ilaç aldığımda (ne kadar doğru hiç bilmiyorum ama bende çok işe yarıyo..) çabucak toparlıyorum..

ofisteki "ya-za-ma-ma" olayına da hastayım. hani konuşurken biri ağzınıza tıkar ya herşeyi, bir türlü bişi diyemezsiniz, anlatmaya çalışırsınız azimle, karşıdan bişi gelir.. hah işte tam da öyle.. yazmaya saat 9 gibi başlamıştım! düşünün durumun vahametini! (günaydın anlamını yitirecek..)

sustum hadi tamam!

öptüm sizi!