aslında ben istemiyorum. fiziksel bi acı cekmek (yada sıkıntı diye mi ifade etmeli ne biliim) istemiyorum işte, birine koru korune aşık olmak ta istemiyorum.
fedakarlığı annemin öğrettiği , çten içe aşıladığı gibi yapmak istemiyorum.
hatta şimdi, bu son olanlardan sonra, şu an hissettiğim sızı acıdan sonra arkamı donup gitmek istiyorum.
anlayışlı olmak istemiyorum.
ama yapamıyorum ki, yüzüm gülüyor, hersey normal oluyor
birdenbire anlayışlı oluyorum..
daha önce nolmuş ki?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder