bir varmış bir yokmuş.

güzel şeyler niye insanın elinden kayıp gider ki? çözemiyorum bunu..

uzun uzun sessizliklere gömülüyorlar. gülümsemiyorlar hiç. en önemlisi bu galiba?

kadına bakmıyor, gözlerinde eski ışıltı yok. bakmak içinden gelmiyor belki, kimbilir.. kadın bakıyor ama belki inadına, belki bir ışıltı yakalamak için, bir umut.. ama bulamıyor galiba, emin olamıyor hiç..

aylardır gece dışarı çıkmıyorum yani eskisi gibi demek istiyorum eğlence mekanı, biraz çakırkeyif olmak fln.. hissediyor muyum eksikliğini, yok hissetmiyorum, sadece canlı müzik dinlemeyi çok özledim.. başka bişi yok..

uyumuyorlar da sarılıp. sevişip bir bütün de olmuyorlar ama tüm bunlara rağmen gidemiyorlar da başka yollara. sıkışıp kalmış gibiler. ne ileri ne geri.

uzun uzun sessizliklere gömülüyorlar.

kadın yalnızlıktan muzdarip, yanında olmamasından sevgisini -hala seviyorsa- gösterememesinden, erkek affetmiyor gönlünün biryerinde.. unutmuyor belki istese de.. erkeğin kadını görecek bür ruh hali yok biraz. sıkıntılar üşüşmüş başına.. omuzları hep ondan çökük.

erkek başını kaldırdığında hep uzaklara bakıyor. kadın hep mırıldanıyor birşeyler. erkek "hep mi olmalı müzik?" "olsa olmaz mı?" erkek yanıt vermiyor. duymuyor belki. uzaklar ilgisini çekiyor. kendi uzakları. kadınınkiler değil. çok belli.

son zamanlarda babamı çok özlüyorum. sanki çok büyük başarıymış gibi hiç ilaç içmiyorum. kuma ayaklarımı basmam gerek. güneş ışığı iliklerime işlemeli. işleyip içimi ısıtmalı. akşamüstü rüzgar esmeli ılık ılık güneş batarken. işte o zaman sessiz kalabilirim.

biraz var, biraz yok. kadının sıkıntıları kafasında hep. büyümüş büyümüş. biri diğerinin önüne geçmiş. en önemlisi geride kalmış. erkek anlamıyor kadının boğulmalarını. anlar gibi olduğu zaman varmış. bitmiş.

kendimi şımartıyorum. alışverişle. bir de yazarak ufak ufak. kendime yazıyorum. fotoğraf mı? çok çekmiyorum.. ama görüyorum baktığım yerde. öyle kafamda paylaşıyorum sizle. o kadarı geliyor elimden.

erkek bi dokunabilse kadının saçlarına, çekip bassa bağrına sanki bir anda herşey bitip gidecekmiş gibi. o anlık bile olsa, ne olur ki sadece o an unutsalar? kötü herşey bitip gitsin istiyor kadın. sımsıkı sarılsınlar istiyor kadın ama konuşamıyor. tam bunları düşünürken unutuyor konuşmak nasıl birşeydi diye. sadece düşünebilmeyi anımsıyor. konuşamıyor nedenini anlamadan.

klimam yok ama bu vantilatörler değiştiriyor odanın havasını. gerçi bugün yağmurun etkisi vardı -az da olsa..

kadın iniyor arabadan. niye birlikte uyumuyoruz diyor içinden, sarılıp erkeğin kokusunda sakinleşmeye ihtiyacı var.. ama "o istemiyor, istemiyor" kapıyı kilitlerken tekrarlıyor içinden "istemiyor" diye.. kızmıyor küsmüyor. sadece durgun, dalgın, karmaşık..

yarın güzel bir kahvaltı yapmalı. haftanın bari bir günü.

kadın unutmak için uyuyor.

ben uyanmak için uyuyorum.