bu sabah camdan yüzüme vuran rüzgar
ona götürdü beni.
aldı eski günlere savurdu.
yanıbaşımda istedim onu.
yoktu tabi.
aslında istemedim.. o günleri istedim.
düşündüm; şimdi yanımda olsa.
hiç konuşmasak.
sadece parmak uçlarını hissetsem.
kokusunu içime çeksem.
ayaklarım alsın beni, ona götürsün dedim.
olmadı.
Kanatsız bir kuştur insanın içindeki o kedi, hafızası var ama dili yok, işlemcisi çalışan ama monitörü bozuk bir bilgisayar misali...
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSil