mercan.

insanoğlu niye kendine acı çektirir ki? 

bi deyin bana lütfen. 

şimdi siz ısrarla olması bi şekilde istenmeyen bi şeyi oldurmaya çalışsanız ben size derim ki "yok artık" ve daha fazla bişi demeye kalkışmam da. kafi derim. anlaşılır bi tepki bu -derim.

gel gör ki iş kendine dönünce insanın niyeyse öyle olamaz. olmuyo kardeşim. hepimiz biliyoruz bunu. oluyor mu? haaayııırrrr! 

bu akşam ilginç oldu. ders ilginçti. yogaya başladım ben. bilen bilmeyen. herneyse.. öyle doluydu ki kafam bir ara hoca 3 kez adımı söyledi. aslında geri planda duyuyordum ama gelemedim o ana. gitmişim. çok uzağa. biliyordu. 

sonra çıktım. yürüdüm sahile kadar.. ne oldu bilmiyorum biliyorumdur belki ve ben sadece o anı yaşamak istediğim düşündüm. kendime tekrar ettim. ne olacak nereye varacak diye düşünmekten o da ben de aylardır kıvranıyorum(z). evet karşımda varmayacak diye tekrar eden biri var ama gidemiyoruz bitemiyoruz belki bu sadece benim için geçerli olup o çoktan bitmiş te olabilir o da mümkün ama sonuç bi şekilde varız..

mercanı bilirsiniz. acıkınca oraya oturdum canım çekti midye ve evet öküz gibi yedim. hiç abartmıyorum. oturdum öyle kendi başıma. üşüdüm biraz. bi şal aldım. gülümsedi amca bana. yine bekleriz dedi kalkarken. 

gülümsedim. 

gülümsemek nası güzeldir...