duruldum.

son zamanlarda o kadar çok şey oldu ki günler gecelere karıştı.. huzursuzluklar ataklara, mutsuzluklar uykusuzluklara, sevişmeler ayrılıklara, güvenmeler hayal kırıklıklarına, kimbilir belki daha birçok şeye..

hep en huzurlu olduğum yerleri aradım.. bi ara kaçtım burdan, herkesten, sığındım.. döndüm olmadı yine.. şimdilerde sanki o kötü günler geride kaldı.. sanki..

insan aklı incecik bir çizgi..

sonra büsürü anlaşılmazlık belirsizlik.. istemiyorum belirsizlik her belirsizlik bi nevi sessizlik.. gelmesin hiçbiri.. kalmasın.. uzaklaştırdım.. gerekirse hepsini..

şahaneyim demedim ki...

geçen günlerde en çok ne kadar sevildiğimi hissettim.. nerde olmak isteyip nerde olmak istemediğimi.. aslında kendini açmanın da en az kendini gizlemek kadar kötü olduğunu.