22

3 kadın oturuyor karşımda. çok zarifler. 60 üzeri olmalı yaşları. bir tanesi evini mimar/mütahit (nasıl yazılıyor bu??) herneyse ona vermişler belli ki.. -hiç üzülmedin mi sen evinden ayrılırken? -hayır hiç üzülmedim. babamdan ayrılmışım. babam gitmiş. sevdiklerimiz gitmiş. eve mi üzüleceğim... ben çok zor zamanlarda vazgeçmelerde hep öyle diyorum kendime. babam ölmüş benim. en azından o giden iyi. en önemlisi sağlıklı mutlu hatta belki.. niye üzülmeli? amin.